Een tijdje terug poste ik een vreemd verhaal met veel e’s, en een toelichting er op. In de toelichting roep ik op om zelf eens te proberen een verhaal met enkel de e te schrijven. Daarop ontving ik van Jan Derogee in een reactie het volgende leuke gedichtje:
Engelbert het enge Engelse egeltje,
leefde ergens wel heel tevree.
Enkel met twee gele eendjes,
eentje heet er Elkje en eentje heet Esmee.
Eens er één een enkel enkeltje kreeg.
Eén enkel enkeltje Esbeek, geen elf, negen en twee.
Hetgeen enkel ellende geeft, ellende brengt het enkeltje teweeg.
Welke eend en egel deed er een enkeltje Esbeek met Steef en deed er mee?
Gesteggel deed ze denken en elk eendje deed het enkeltje wel weg.
En enkel Engelbert kreeg het enkeltje.
Elkje en Esmee hebben pech.
Engelbert deed Steef een belletje.
Met deze ellende, leek Engelbert ergens wel tevree.
“Welnee”, zee Engelbert het Engelse egeltje tegen Steef.
“Thee be zeef” en enkel Engelbert reed er met Steef mee.
Echter, Steef en Esbeek ergerde Engelbert best wel veel.
En Steef peste Engelbert met z’n Engelse “eksent”.
Elkje en Esmee elders deed Engelbert best wel eventjes erger ergeren.
En de best wel enge Esbekers ergeren Engelbert eveneens.
Het leed, deed Engelbert denken aan hen, Elkje en Esmee.
Echter Esmee en eveneens Elkje leken wel tevree met enge Engelbert het egeltje ergens ver weg.
En met z’n twee leefde de eendjes Elkje en Esmee best wel weer tevree.
Enkel het enge Engelse egeltje Engelbert, ergens heel ver weg (Esbeek) ergert de Esbekers eveneens.
Erg heh? The end
Zo’n reactie is hartstikke leuk natuurlijk, maar het zorgt er wel voor dat ik mag bedenken hoe met enkel de e als klinker uit te drukken dat ik het leuk vind positief waardeer dat het ook nog eens een keertje op rijm gezet is…
Met veel denken werd het:
Een tekst-esteet bemerkte elke keer:
de regels met hetzelfde end betekenen me veel,
Het geeft de tekst geheel,
Net een beetje meer.
Leave a Reply